وقتی اپل آیفون ۷ پلاس را سال گذشته معرفی کرد، از قابلیتی در دوربین آن رونمایی کرد که خیلی زود سر زبان‌ها افتاد و خیلی از شرکت‌ها از آن الگوبرداری کردند: ویژگی حالت پرتره.
حالت پرتره (Portrait Mode) از دوربین دوگانه‌ی گوشی و نرم‌افزار اپل برای رسیدن به کیفیتی مشابه دوربین‌های DSLR استفاده می‌کند. این قابلیت، فوکس را روی سوژه‌ی عکس تنظیم و پس‌زمینه را کمی تار می‌کند.
ویژگی یادشده اولین بار به‌صورت آزمایشی و انحصاری در آیفون ۷ پلاس به کار رفت. اما اکنون بعد از گذشت یک سال، حالت پرتره در آیفون ۸ پلاس نیز ظهور پیدا کرده است و در آیفون ۱۰ که پاییز امسال عرضه می‌شود نیز وجود دارد.
در این مطلب به چیستی حالت پرتره، نحوه‌ی کار با آن و اینکه چرا فقط در بعضی مدل‌های آیفون وجود دارد می‌پردازیم.
حالت پرتره تنها در مدل‌ها پلاس از آیفون‌های جدید وجود دارد و این یک دلیل ساده دارد: حالت پرتره‌ی اپل به دوربین دوگانه نیاز دارد.
پس از اینکه اپل در سال ۲۰۱۶ حالت پرتره را معرفی کرد، این ویژگی خیلی زود در پرچم‌داران سایر شرکت‌ها تحت عناوین مختلف ظهور پیدا کرد. مثلا در گلکسی نوت ۸ با عنوان Live Focus و در گوگل پیکسل با عنوان Lens Blur.
البته در مورد گوشی‌های پیکسل که تنها یک لنز دارند، گوگل برای حصول نتیجه‌ای مشابه حالت پرتره روی بخش نرم‌افزار حساب باز کرده است. آیفون‌های اپل در حال حاضر برای برخورداری از این قابلیت به دو لنز نیاز دارند. بنابراین اگر مثلا گوشی جدید آیفون ۸ را بخرید، خبری از قابلیت حالت پرتره در آن نخواهد بود.
حالت پرتره‌ی اپل به دو لنز نیاز دارد چون هرکدام از لنزها کار جداگانه‌ای انجام می‌دهد؛ یکی زاویه‌ی عریض ۱۲ مگاپیکسلی است و دیگری ۱۲ مگاپیکسلی تله‌فوتو.
وقتی در حالت پرتره عکس بگیرید، هرکدام از دو لنز کار جداگانه‌ای انجام می‌دهد. لنز تله‌فوتو درواقع لنزی است که تصویر را ثبت می‌کند. در همین حال، لنز زاویه‌ی عریض مشغول تخمین زدن فاصله‌ی سوژه تا دوربین است. این لنز با استفاده از محاسبه‌ی یادشده، یک نقشه‌ی ۹ لایه از عمق تصویر تهیه می‌کند.
نقشه‌ی عمق تصویر ساخته‌شده توسط لنز زاویه‌ی عریض در کیفیت نتیجه‌ی نهایی بسیار تأثیرگذار است؛ چرا که به پردازنده‌ی تصویر اپل کمک می‌کند که تشخیص دهد کدام بخش از تصویر باید واضح باشد و کدام بخش تار.
تصویر بالا نشان می‌دهد که یک عکس عادی آیفون (سمت چپ) با یک عکس در حالت پرتره (سمت راست) چه تفاوت‌هایی دارند.
در یک نگاه کوتاه به نظر می‌آید که تصویر سمت راست صرفا دارای پس‌زمینه‌ای سراسر تار است؛ اما این دقیقا جایی است که نقشه‌ی عمق تصویر وارد عمل می‌شود. برای اینکه تصویر طبیعی‌تر به نظر بیاید و از لحاظ کیفیت تا حد ممکن به عکس دوربین‌های DSLR نزدیک‌تر شود، پردازنده‌ی تصویر اپل به سراغ لایه‌ها می‌رود و یک به یک آن‌ها را به مقادیر مختلف تار می‌کند تا جلوه‌ای با نام بوکه خلق کند.
لایه‌های نزدیک‌تر به سوژه از لایه‌های دورتر کمی واضح‌تر خواهند بود و اگر به تصویر بالا نگاه کنید، می‌بینید که اشیاء نزدیک به سوژه بسیار قابل تشخیص‌تر از موارد دورتر هستند که کاملا تار هستند.
حالت پرتره بهترین کارایی را روی افراد و اشیاء ثابت دارد و محدودیت‌هایی از قبیل میزان نور صحنه و فاصله از سوژه نیز برای این قابلیت عنوان شده است.
حالت پرتره در شرایط نور کم خوب کار نمی‌کند یا بهتر است بگوییم اصلا کار نمی‌کند. اگر صحنه خیلی تاریک باشد، پیامی مبنی بر اینکه امکان استفاده از این قابلیت در تاریکی وجود ندارد روی صفحه‌ی دوربین ظاهر خواهد شد.
همچنین اگر بیش از حد به سوژه نزدیک باشید نمی‌توانید از این قابلیت استفاده کنید و گوشی مجددا به شما اخطار می‌دهد. برای گرفتن یک عکس در حالت پرتره باید حداقل ۱۹ اینچ (۴۸ سانتی‌متر) از سوژه فاصله داشته باشید.
بهترین حالت زمانی اتفاق می‌افتد که کنتراست زیادی بین سوژه و پس‌زمینه وجود داشته باشد. مثلا اگر از فنجان قهوه روی یک پیشخوان سفید عکس بگیرید، سنسورها ممکن است در تشخیص اینکه چه چیز باید واضح ثبت شود و چه چیز تار، دچار مشکل شوند.
اپل استفاده از حالت پرتره را آسان کرده است تا اگر جلوه‌ی به‌وجودآمده در عکس را دوست نداشتید، بتوانید حذفش کنید.
اگر عکسی را با حالت پرتره ثبت کنید و بعد نظرتان عوض شود، می‌توانید حالت تار پس‌زمینه‌ی را حذف کنید. کافی است عکس را انتخاب کرده و روی دکمه‌ی ویرایش بزنید و گزینه‌ی Portrait در بالای صفحه را لمس کنید. با این‌کار عکس به حالت عادی آیفون باز خواهد گشت.
حالت پرتره روی گوشی‌های آیفون ۷ پلاس، آیفون ۸ پلاس و آیفون ۱۰ در دسترس است. دو مدل دیگر آیفون نیز به نورپردازی پرتره یا Portrait Lighting مجهز هستند که با تنظیم نور اطراف سوژه جلوه‌های متنوعی ایجاد می‌کند.
آیفون ۸ و آیفون ۸ پلاس هم‌اکنون قابل خرید هستند اما آیفون ۱۰ سوم نوامبر عرضه خواهد شد.