استیو جابز یکی از برترین رهبران دنیای فناوری بود که با راهکارهای خود، اپل را به شرکتی نوآور و خلاق در بازار فناوری تبدیل کرد.
استیو جابز عادات شخصی و راهکارهای تجاری مخصوص به خود داشت. او برای پیشرفت شخصی خود تلاش می‌کرد و از روش‌های گوناگون برای بهره‌وری هرچه بهتر از زمان استفاده می‌کرد. علاوه بر این، او به‌عنوان رهبری پیشگام در دنیای فناوری، همیشه تلاش می‌کرد اپل را مملو از نوآوری و خلاقیت باشد.
استیو جابز به هزاران نفر از مردم کمک کرد تا زندگی موفق‌تری داشته باشند. او در این مسیر، شرکتی به میراث گذاشت که به‌عنوان یکی از نوآورترین کسب‌وکارهای تاریخ شناخته می‌شود. یکی از روش‌های جابز برای به جریان انداختن خلاقیت در اپل، مطرح کردن سؤالاتی ساده بود. در ادامه‌ی این مطلب زومیت به بررسی سه سؤال معروف او برای افزایش نوآوری کارمندان می‌پردازیم:
۱- کدام بخش ایراد دارد؟
اغلب مدیران از پرسیدن چنین سؤالی واهمه دارند. آن‌ها نگران این هستند که این سؤال توجه افراد را به‌طور ویژه به یک نفر معطوف کند یا این‌که به‌جای تلاش برای پیدا کردن راه حل، تمرکز روی مشکلات منعطف شود. از نظر آن‌ها مورد دوم باعث افت اخلاقی فرهنگ سازمانی نیز خواهد شد.
متأسفانه نپرسیدن این سؤال و نپرداختن به مشکلات کوچک، آن‌ها را از دید افراد شرکت دور و مخفی می‌کند. در نتیجه‌ی این اقدام، مشکلات زمانی به چشم می‌آیند که دیر شده است و خسارت بزرگی به شرکت وارد کرده‌اند. جابز برای اجرای این استراتژی از یک کارمند اشکالات را می‌پرسید و از دیگری مواردی را که به‌خوبی اجرا می‌شدند جویا می‌شد. او این روش را ادامه می‌داد تا به دیدی کلی از موارد و اشکالات داخل شرکت دست پیدا کند.
۲- چرا مشکل ایجاد شده است؟
مدیران به دو دلیل از پرسیدن این سؤال خودداری می‌کنند. آن‌ها نمی‌خواهند خود را درگیر مسائل فنی کنند و در وهله‌ی دوم از ایجاد درگیری بین افراد و مقصر دانستن همکاران خودداری می‌کنند. استیو جابز به این نتیجه رسیده بود که پرسیدن چرایی مسائل در تمامی بخش‌ها از طراحی تا تولید و توزیع، باعث می‌شود که افراد نوآوری‌هایی همیشگی داشته باشند. طبق گفته‌ی یکی از کارمندان اپل، این روند در یکی از تاریخی‌ترین طراحی‌های شرکت یعنی آیفون به‌طور جدی انجام شده است.
۳- آیا این بهترین کاری است که می‌توانید انجام دهید؟
این سؤال بسیار هوشمندانه است. جابز با پرسیدن این سؤال به دو هدف بزرگ می‌رسید. اول این‌که او نشان می‌داد قدر تلاش زیاد کارمندان را می‌داند. مورد دوم، نیاز او به بهترین حالت و بیشترین تلاش کارمندان بود. به بیان دیگر او تنها با تلاش کارمندان در حالت حداکثری، راضی می‌شد.
این سؤال، قضاوت را بر عهده‌ی خود کارمندان می‌گذاشت. آن‌ها در برابر این سؤال از کیفیت کار خود با قدرت دفاع می‌کردند یا مسیر انجام وظیفه را بار دیگر به‌طور کلی مرور می‌کردند.