| در این صفحه می‌توانید آهنگ Charles Aznavour - La Bohème از این آلبوم را به‌صورت آنلاین گوش کنید |
| تمامی آهنگ‌های این آلبوم با فرمت MP3 و کیفیت بسیار عالی 320kbps هستند |
آلبومی که برای دانلود رایگان قرار گرفته، برترین و بزرگترین آلبوم منتشر شده از آثار «شارل آزناوور» است و ارزش مادی و معنوی بسیار زیادی دارد. این آلبوم شامل تعداد زیادی آهنگ از بهترین، زیباترین و محبوب‌ترین آهنگ‌های خوانده شده توسط این هنرمند فرانسوی-ارمنی است و طرفداران بی‌شماری در سراسر جهان دارد.
توجه داشته باشید که آلبوم ارائه شده، دارای تعدادی آهنگ اضافی و کمیاب از اجراهای زنده و دوئت (خوانندگی دوصدایی - به همراه یک خواننده‌ی مشهور دیگر) از شارل آزناوور را نیز در درون خود دارد.
درباره‌ی این هنرمند:
شارل آزناوور (Charles Aznavour) زادهٔ ۲۲ مهٔ ۱۹۲۴ و درگذشتهٔ ۱ اکتبر ۲۰۱۸، خواننده، شاعر و بازیگر مشهور فرانسوی-ارمنی بود.
زندگی‌نامه
شارل آزناوور با نام اصلی و ارمنی خودش یعنی شاهنور واغیناگ آزناووریان (Shahnour Vaghinag Aznavourian) در ۲۲ مه ۱۹۲۴ در محله لاتین پاریس از پدر و مادری ارمنی و مهاجر زاده شد که از کشورشان گریخته و به پاریس پناه آورده بودند. تولد آزناوور در فرانسه، اتفاقی بود. آزناوور هنگامی که پدر و مادرش در انتظار ویزای ورود به آمریکا بودند در پاریس به دنیا آمد. پدر و مادر آزناوور عاقبت در فرانسه ماندگار شدند و رستوران کوچکی در پاریس دایر کردند که عمدتاً به پاتوق هنرمندان، به ویژه هنرمندان تبعیدی روسیه و ارمنستان، تبدیل شد. شارل آزناوور، سیمای فرانسۀ اَنترناسیونالیست بود که ارزش‌های بنیانی جمهوری و رومانتیسم را به فرزندانش منتقل می‌کند. پدر آزناوور، میشا آزناووریان، متولد گرجستان و مادرش، کنار باغداساریان، در یکی از خانواده‌های ارمنی ترکیه به دنیا آمده بود. شارل آزناوور به هنگام تولد «شاه نور» نام گرفت. اما، از آنجا که قابلهٔ فرانسوی قادر به نوشتن صحیح نام او نبود، عاقبت نام «شاه نور» به «شارل» تغییر یافت.
پس از ورود به دنیای هنر و موسیقی به دلیل ذوق سرشار و نشر احساسات پاک انسانی در قالب ترانه و تصنیف به سرعت پله‌های ترقی را پیمود.
آزناوور در سال‌های دهه ۱۹۷۰ از پاریس به سوئیس مهاجرت کرده بود و در حوالی لوزان زندگی می‌کرد.
این ستاره ارمنی‌تبار فرانسه در امور خیریه بسیار فعال بود و بعد از زلزله سال ۱۹۸۸ ارمنستان با دوستش لووِن سایان سازمانی خیریه تأسیس کرد.
آزناوور هرگز ریشه‌های ارمنی خود را فراموش نکرد و پس از زلزله مهیب سال ۱۹۸۸ در ارمنستان بنیادی غیرانتفاعی را برای کمک به آسیب‌دیدگان راه انداخت. پس از استقلال ارمنستان از شوروی، آزناوور به سرزمین اجدادی اش سفر کرد.
هواداران ایرانی او پس از شنیدن خبر درگذشتش، عکسهای سفرش به ایران را، زمانی که برای اجرا در کلوپ ارامنه تهران به آنجا سفر کرده بود، در فضای مجازی به اشتراک می‌گذاشتند.
او که دوران جنگ جهانی را تجربه کرده بود همواره به ریشه‌های ارمنی خود افتخار می‌کرد. او در این باره گفته بود: «فرانسوی زبان کار من است اما زبان خانوادگی من همیشه ارمنی است».
در زندگینامه‌ای که خود او با عنوان «آزناوور به قلم آزناوور» نوشته، می‌گوید پس از دوره‌ای که همراه دوستانش سعی می‌کرد نقش یک مرد بزن‌بهادر را بازی کند، یک شب به زور او را روی صحنه فرستادند تا آواز بخواند.
او می‌افزاید: «همان‌جا به من الهام شد. دیدم که شنوندگان با چشمانی اشکبار و لب‌هایی آویزان بیشتر از زمانی که نقش‌های وحشتناک بازی می‌کردم، به من نگاه می‌کنند. من ۱۵–۱۶ساله بودم ولی خیلی خوب فهمیدم».
دوستداران شارل آزناوور، در سال‌های بعد او را به خاطر توانایی فوق‌العاده‌اش در قصه‌گویی و صدای رام نشده‌اش که شاید از نظر برخی چندان زیبا تلقی نمی‌شد ولی احساس و توانایی فراوانی داشت مورد ستایش قرار دادند.
«شارل آزناوور» بی آنکه منکر فرهنگ فرانسوی خود بشود، نمایندگی ارمنستان را در شماری از نهادهای دیپلماتیک بین‌المللی برعهده گرفت و در سال ۲۰۰۸ ملیت ارمنستان را دریافت کرد.
او، به عنوان سفیر ارمنستان در یونسکو انتخاب شد و در سال ۲۰۰۹ نیز، سفیر ارمنستان در سوئیس شد.
سازمان یونسکو در سال ۱۹۹۵ شارل آزناوور را به عنوان نماینده خود در ارمنستان برگزید؛ همچنین نمایندهٔ دائم ارمنستان در سازمان ملل انتخاب شد.
در تاریخ ۱۱ سپتامبر۱۹۹۷، نشان «لژیون دو نور» توسط ژاک شیراک، رئیس‌جمهوری وقت فرانسه به وی اعطاء شد.
در سال ۱۹۹۸ شبکه سی‌ان‌ان او را به عنوان هنرمند و سرگرمی‌ساز قرن معرفی کرد.
شهرت جهانی آزناوور در سال ۱۹۹۹ او را در فهرست «هنرمند برتر قرن» مجله تایم قرار داد.
آزناوور برای رهبران و رئیس‌جمهورها، برای پاپ‌ها و خانواده‌های سلطنتی و همین‌طور برای مراسم خیریه و برنامه‌های انسان‌دوستانه آواز می‌خواند و اجرا می‌کرد.
همزمان (۲۰۰۹) به عنوان نماینده دائم ارمنستان در مقر سازمان ملل در ژنو هم فعال بود.
در سال ۲۰۰۹ نیز جمهوری ارمنستان او را به عنوان سفیر خود در سوئیس معرفی کرد.
رسانه‌های فرانسوی، از او به عنوان سفیر فرهنگی این کشور یاد کرده‌اند.
موزه شارل آزناوور در سال ۲۰۱۱ در ایروان پایتخت ارمنستان افتتاح شد. در آوریل ۲۰۱۶ به منظور شرکت در «جایزه آورورا برای بیداری بشریت» از ارمنستان بازدید نمود.
سال ۲۰۱۷ ستاره‌ای در پیاده‌روی مشاهیر هالیوود به نام «شارل آزناوور» ثبت شد.
در مراسم رونمایی از این ستاره، «پیتر بوگدانوویچ» کارگردان مشهور گفت:
«فرانک سیناترا یک بار گفته بود، خواندن آهنگ، یک نمایش تک نفره با یک شخصیت است، شارل بازیگر و خواننده‌ای خارق‌العاده است».
زندگی شخصی
شارل آزناوور، سه بار ازدواج کرد و صاحب شش فرزند شد. در سال ۱۹۴۶ آزناوور با نخستین همسرش «میشلین» ازدواج کرد و حاصل این ازدواج دختری به نام «صدا» بود.
درگذشت
در شامگاه یکشنبه ۱ اکتبر ۲۰۱۸ در سن ۹۴ سالگی در خانه‌اش در جنوب شرق فرانسه درگذشت.
واکنش‌ها
امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهوری فرانسه با انتشار پیامی بر روی توییتر پس از توصیف شارل آزناوور به عنوان هنرمندی عمیقاً فرانسوی که به شدت به ریشه‌های کشور زادگاه والدینش، ارمنستان پایبند بود، نوشت: «شاهکارها، لحن و درخشش منحصربه‌فرد شارل آزناوور برای سال‌های طولانی او را زنده نگاه خواهد داشت».
فرانسواز نیسن، وزیر فرهنگ فرانسه نیز در پیامی از او به عنوان اسطوره ای یاد کرد که مرزهای را درنوردیده است.
نخست‌وزیر ارمنستان پس از انتشار خبر درگذشت شارل آزناوور وی را «فرزند استثنایی مردم ارمنستان» خواند و مرگ او را «فقدانی بزرگ برای کل جهان» توصیف کرد.
فیلم‌شناسی
۱۹۵۸- سرمقابل دیوارها (فرانژو)
۱۹۶۰- گذرگاه راین (کایات)
وصیت نامه اورفه (کوکتو)
پیانیست را بزنید! (تروفو)
۱۹۶۱- یک تاکسی برای طبرق (لا پاتلی یر)
۱۹۶۲- شیطان و ده فرمان (دوویویه)
چهار حقیقت (بلارتی و…)
۱۹۶۴- بی وفایی کامل (مونیچلی)
۱۹۶۵- دگرگونی سرایداران (گرانبه دوفر)
۱۹۶۶- پاریس در ماه اوت (گرانیه دوفر)
نامه رسان به جنگ می‌رود (برنار اوبر)
۱۹۶۸- کندی (مارکوان)
۱۹۷۰- ماجراجویان (گیلبرت)
بازی‌ها (وینر)
۱۹۷۴- و سپس هیچ‌کس نبود (کالینسن)
۱۹۷۶- سواران آسمان (هیکاکس)
هوا و هوس‌های مردم طبقه بالا (شابرول)
۱۹۷۹- طبل حلبی (شلوندروف)
۱۹۸۲- چه کسی باعث دویدن دیوید است؟ (شوراکی)
اشباح یک کلاه فروش (شابرول)
ادیت و مارسل (لولوش) (+ترا)
زنده باد زندگی (لولوش)
۱۹۸۸- میخ خوار (میز راهی)
۱۹۸۹- استاد (هانسل)
۱۹۹۱- سال‌های دور از شهر (لوریش)
۱۹۹۵- لورا (سوارک)
۱۹۹۷- بازیگر (دوشالونژ)
۲۰۰۰- بچه‌های تخش (وولسون)