صفحه نمایش آیفون ۳٫۵ اینچ است و
احتمالا همیشه به همین اندازه باقی می‌ماند اما گوشی‌های اندرویدی طی یکی
دو سال گذشته، بزرگ و بزرگتر شده‌اند به اندازه‌ای که استاندارد آنها ۴٫۳
اینچ به نظر می‌رسد البته اگر باز هم کمی کوچک در نظر گرفته باشیم.
برای صفحه ۳٫۵ اینچی آیفون این
توضیح وجود داشته که نگه داشتن گوشی با یک دست و دسترسی به همه نقاط صفحه
با یک انگشت کار را راحت می‌کند
اما خب چرا این اصل برای گوشی‌های اندرویدی به کار برده نمی‌شود و چرا
اندازه ۴٫۳ اینچی اکنون به اندازه استاندارد برای گوشی‌های اندرویدی تبدیل
شده است؟
دو نظریه جالب در این زمینه
مطرح شده است. نخستین نظریه متعلق به جین‌کیم است که در وبلاگ خود نوشته
است که سازندگان گوشی‌های اندرویدی و گوگل با بهبود فرمت پیکسل به ۱۲۸۰ در
۷۲۰، به صفحه نمایش ۳٫۵ اینچی آیفون پاسخ گفتند. اما از آنجا که اندروید،
متن و گرافیک را مانند ویندوز یا مکینتاش رندر می‌کند، وضوح افزایش یافته
به معنی عناصر رابط کاربری کوچکتر است، از این رو اندازه صفحه نمایش باید
بزرگ شود تا کوچک شدن عناصر رابط کاربری را جبران کند.
اما جان گروبر نظریه دیگری
ارایه داده که شاید نظریه کامل‌کننده‌تری باشد. وی در وبلاگ خود نوشته است
که گوشی‌های اندرویدی بزرگتر فعلی، حاصل ابراز وجود چیپ‌ست‌های LTE هستند
که از نظر فیزیکی بزرگ هستند و هیچ کدام در بدنه یک گوشی به اندازه آیفون
جای نمی‌گیرند و از آنجا که مصرف بالایی دارند، به باتری‌های بزرگتری نیاز
دارند. به این ترتیب صفحه نمایش هم مطابق با اندازه قطعات دیگر گوشی،
بزرگتر می‌شود. اگر این توضیح درست باشد شاید با کوچکتر شدن چیپ‌ست‌های
LTE، باید در انتظار دستگاه‌های اندرویدی کوچک‌تری باشیم. برای من
اندازه‌ای مابین اندازه ۳٫۵ اینچی صفحه نمایش آیفون و اندازه ۴٫۳ اینچی
استاندارد در نظر گرفته شده صفحه نمایش گوشی‌های اندرویدی ایده‌ال است؟
برای شما چطور!؟