مشاهده تصاویر بیشتر ...
در ماه مبارک رمضان رزق های مختلف و زیادی در سفره الهی هست. ما باید ندای الهی را بشنویم. دعوت کننده وجود مقدس نبی اگرم صلی الله علیه و آله و سلم است که ما باید در وهله اول این دعوت را بشنویم. بعد از شنیدن این دعوت، باید نیاز های خود را ببیند. باید سفره ضیافت الهی که متناسب با این نیاز پهن شده است را ببیند. و رزق هایی که خدای متعال در این سفره قرار داده شده که به اندازه ادامه وجودی ما و فضل خدای متعال است را ببیند.
یکی از رزق ها رزق قرآن است. اگر به کسی رزق داده شود به هرکس هرچه بدهند، رزقی که به او داده اند بهتر است. اگر کسی حلول به آستان قرآن کرد و هم همسفر با قرآن شد به او قرآن و رزق قرآن داده می شود و این رزق فوق العاده با عظمتی است. اگر قرآن به کسی داده شود بدانید بهتر از آن رزق رزق دیگری نیست. نگاه به دست دیگران نکنید. اگر به دیگری همه دنیا را داده اند یا یک خیر معنوی داده اند، بدانید آنچه که به شما داده اند بهتر است. و الا امر بزرگی را که همان قر آن است را کوچک شمرده اید و از طرف دیگر امر کوچکی را بزرگ شمرده اید و دستگاه محاسباتی شما دچار اشکال است. فضای ماه رمضان فضایی است که قرآن در آن نازل شده است. کتابی است که جای آن نزد و محضر خداست که این کتاب از محضر خدا به قلب پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم نازل شده است. اگر این قلب مطهر نبود جایی برای نزول قرآن در این عالم نبود.
یکی دیگر ار رزق های ماه رمضان که به طور زیاد در روایات و ادعیه روی آن تاکید شده آزاد شدن از آتش است. مومن عبد آتش نیست ولی اسیر آتش است. این انسان با این همه امکانات نتوانست از گردنه عبور کند. از امام صادق علیه السلام سوال شد معنای این گردنه و عقبه چیست؟ حضرت فرمود: « ولایت ماست. فرصت دنیا فرصت رسیدن به امام است.»
رزق دنیا همین است و «فک رقبه» یعنی خودت را از این آتش آزاد کنی. گناه، صفات رذیله، تعلقات و... بند اسارت است. انسان تا اسیر است نمی تواند با اولیای الهی همراه شود.
ماه ماه معرفت الامام است. اگر کسی به امام نرسد شب قدری ندارد. به اندازه ای که انسان به صاحب این ماه و عالم راه پیدا می کند به آن اندازه به حقایق شب قدر و حقایق ماه رمضان می رسد. باطن قرآن امام است.