مشاهده تصاویر بیشتر ...
علامه طباطبایی می فرمایند همانطور که هستی هیچ گاه دچار سهو و خطا نمی شود، بشر نیز باید در راهی قدم گذارد که درست باشد و انحرافی در آن نباشد. هماهنگی هستی و بشر در کنار هم می تواند شرایط خوبی ایجاد کند. برای مثال اگر اعضای بدن با هم هماهنگ نباشند، بدن دچار مشکل می شود و نظم آن به هم می ریزد.
اگر انبیاء الهی نبودند انسان ها در گمراهی خویش باقی می ماندند و هیچ گاه مسیر درست را نمی شناختند. انبیاء به منزله ی معلمانی بودند که وظیفه شان هدایت انسان ها بود و هدف شناخت خداوندی بود که خالق همه ی هستی است. از آنجایی که خداوند خود را مالک ما می داند پس نبوت امری درست و به جا است تا ما گمراه نشویم.
انسان ها هر قدر که درس بخوانند و علم خود را بالا ببرند باز هم نسبت به مسائلی چون ماوراء و اموری که مربوط به آینده می شود، ناتوان هستند. عقل و علم انسان محدودیت هایی دارد که نمی توان بر آنها تکیه کرد پس باید با انبیاء همراه شد.
به طور کلی قانون انبیاء سه شرط اصلی دارد :
۱. احاطه ی کامل بر نیازهای ظاهری و باطنی
۲. احاطه به روح و جسم
۳. احاطه به امروز و فردا
کسی که این قوانین را وضع کرده نیز باید شرایطی داشته باشد :
۱. خوشنام باشد.
۲. از صفر شروع کرده باشد.
۳. از خودش شروع کرده باشد.
۴. معجزه داشته باشد.
۵. قوانینش امید آفرین باشد.