یکی از عرصه‌های مطالعات سیاسی، اندیشه‌شناسی سیاسی است. اندیشه‌ها به روش‌های مختلفی مطالعه شده‌اند. شیوه قدما در اندیشه‌شناسی عمدتا توصیفی بوده است. امروزه، روش منطق بازسازی شده اسپریگنز، روش پنهان‌نگاری اشتراوس، روش‌های مختلف هرمنوتیکی، تحلیل گفتمان و بسیاری دیگر، قابلیت‌ها و ظرفیت‌های جدیدی را به ویژه پس از چرخش پسامدرن، پیش روی محققان علوم سیاسی قرار داده‌اند. یکی از این روش‌ها که در جامعه علمی ما هنوز ناشناخته است، روش‌شناسی کوینتن اسکینر است. هر چند روش‌شناسی اسکینر قابلیت کاربرد در کلیت عرصه سیاسی را دارد، اما به نظر می‌رسد در عرصه اندیشه‌شناسی کاربرد بیشتری دارد. در توصیفی کلان می‌توان روش اسکینر را ترکیبی از گرایش‌های متن محور و زمینه محور در نظریه‌های هرمنوتیک دانست. الگوی اسکینر به ویژه در بررسی اندیشه‌ها و آرای اندیشمندان برجسته بسیار کارآیی دارد. او خود این روش جدید را در مورد ماکیاولی به کار برده و توانسته است به خوبی تغییر جریان تفکر سیاسی در غرب و شکل‌گیری اندیشه سیاسی مدرن را ردیابی نماید.