مشاهده تصاویر بیشتر ...
یک جمله خیلی تاریخی، معرفتی و عرفانی از حضرت زینب سلام الله علیها نقل شده است. «ما رأیت الا جمیلا» یعنی من به جز زیبایی چیزی ندیدم و آنچه مشاهده کردم همگی زیبا بود. این جمله همه زیبایی شناسان و اهل معرفت را به فکر فروبرده است که چگونه ممکن است یک انسان در بحران و در شدت بلا، هرچه می بیند زیبایی باشد. پس از حادثه کربلا وقتی زن و فرزندان شهدا را، به همراه حضرت زینب به اسارت به نزد عبیدالله بن زیاد بردند، او که خود را پیروز این نبرد می دید، برای اینکه زخم زبانی به اهل بیت امام حسین علیه السّلام بزند رو به حضرت زینب سلام اللّه علیها کرد و گفت خدا را شکر می کنیم که او شما را رسوا کرد و تکذیب نمود. حضرت هم در پاسخ، این جمله معروف خود را به زبان آوردند که «والله ما رأیت الا جمیلاً» آن چه برای ما اتفاق افتاد رسوایی نبود بلکه همه زیبا بود و در ادامه هم فرمودند شهدای کربلا کسانی بودند که خداوند، شهادت را برای آنها انتخاب کرده بود، و در روز قیامت، تو را به همراه آن ها در یک جا جمع کند تا هر کدام دلیل خود را بیاورید، و آن وقت خواهی دید که چه کسی پیروز است.
این جمله می تواند کلید ورود به شخصیت عمیق و اقیانوسی حضرت زینب سلام الله علیها باشد. دختر علی و فاطمه نمی تواند غیر از این باشد. یعنی خروجی آن خانه پر از نور و مطهر غیر از این نیست. روانشناسان معتقدند که انسان ها به دو دسته بدبین و خوشبین تقسیم می شوند. انسان بدبین در بهترین حالت هم به دنبال پیدا کردن یک نقطه ضعف است و خوشی و شادی ندارد و زیبایی را نمی تواند ببیند. انسان بدبین همیشه نیمه خالی لیوان را مشاهده می کند و با تمرکز به بخش خالی با صدای بلند داد و فریاد راه می اندازد. این آدم خود افسرده است و دیگران را نیز افسرده می کند. کسی که دارای حال خوب نیست به درد زندگی کردن و زن داری و شوهرداری هم نمی خورد.
حالا در کربلا و در حلقه محاصره اباعبدالله الحسین علیه السلام چنان خطبه بلیغی می خواند که همه را به تعجب وادار کرده است و این است «ما رأیت الا جمیلا» اگر دارای حال خوب باشیم نگاه و اندیشه ما هم خوب می شود. کار علمای ربانی هم این است که انسان را با خود آشنا و رفیق می کنند که این حال انسان را خوب می کند.