خدواند در آیه ۱۱۹ سوره توبه می فرماید: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَکُونُوا مَعَ الصَّادِقِینَ. ای اهل ایمان، خداترس باشید و با مردان راستگوی با ایمان بپیوندید.» در این آیه دو شرط لازم و یک شرط کافی است. شرط لازمه اش ایمان و تقواست، شرط کافیه اش همراهی با صادقین است. این آیه به یک امر مولوی ختم شده است و خداوند می فرماید: «ای کسانی که ایمان آورده اید تقوا داشته باشید و همراه با صادقین باشید.» مرحوم شیخ در مجمع می فرماید: حکم صادق در کسی اطلاق می شود که حرفی که می‌زند، راست باشد و کاری که انجام می دهد درست انجام دهد. دو چیز از علائم مشخصه مسلمان است؛ یکی راستگویی در گفتار و دیگری امانت داری در امانت است. در روایات متعدد این دو علامت مشخصه بیان شده است. اگر کسی فاقد این دو علامت باشد پیامبر اکرم (ص) می فرماید: کسی که دروغگو و خیانتکار باشد، ولو نماز هم بخواند و روزه هم بگیرد، ولی منافق است. در حدیثی دیگر امام صادق علیه السلام می فرمایند: «به طول دادن رکوع کسی و سجده طولانی اش توجه نکنید، ببینید صدق در گفتار و امانت دار هست یا نه؟» پیامبراکرم (ص) در کلامی دیگر می‌فرمایند: «صدق در گفتار، امانتداری، اخلاق نیکو و پاکدامنی چهار صفتی هست که در هر انسانی که باشد هرگز ضرر و زیانی به او نمی رسد.» وقتی که گفته می شود انسان باید امین باشد یعنی اگر کاری را بلد نیست و نمی‌تواند انجام بدهد، نباید قبول بکند. همین از مصادیق خیانت است. امام صادق علیه السلام می فرمایند: «انسان های بهشتی مشخصاتی دارند؛ چهره گشاده دارند، زبان لطیف و ملایم دارند، قلب مهربان و بدون کینه و بغض و دشمنی دارند.» بندگان خدا افرادی هستند که اگر کسی نسبت به آنها اهانتی هم انجام دهد با تبسم از کنار آنها رد می شوند و پر از گذشت هستند. برای هر کاری در اسلام باید سه چیز مد نظر باشد، کسی که می‌خواهد کاری را انجام دهد باید بداند و بتواند و بخواهد که انجام دهد. منظور از همراهی صادقین، همراهی با ائمه است.