در کربلا همه زیبایی‌ها و فضیلت‌ها و خوی‌های والای انسانی که توسط عده‌ای قلیل از اولیاء خدا که در رأس آنها حضرت ابا عبدالله حسین (ع) بود تجلی پیدا کرد. هرکدام از این فضائل برای سعادت، موفقیت، تعالی و تکامل فوق العاده می‌تواند مؤثر و نقش‌آفرین باشد. یکی از فضیلت‌ها که فقط یک فضیلت نیست بلکه می‌توان از آن به مادر بسیاری از فضائل تعبیر کرد؛ ریشه بسیاری از خوبی‌ها و موفقیت‌ها می‌باشد که به وفور در حادثه کربلا دیده می‌شود و آن فضیلت استقامت است. هرکس طالب موفقیت در دنیا و آخرت است به فضیلت استقامت نیاز دارد. استقامت با صبر تفاوت دارد. در نهج البلاغه امیر المؤمنین (ع) در خطبه ۱۷۶ می‌فرمایند: «آی مردم اهل عمل شوید و به دانسته‌هایتان عمل کنید و کاری را هم شروع کردید وسط کار رها نکنید و کارهایتان را به آخر برسانید. بعد می‌فرمایند ویژگی سومی که شما نیاز دارید برای عمل کردن و به پایان بردن کارهایتان باید اهل استقامت شوید.»