“آنتروپی” در لغت به معنای میل به فنا، نیستی و فروپاشی است. در یک سیستم بسته، چون انرژی و داده‌های جدید از محیط خود دریافت نمی‌کند، کم کم به زوال می‌گراید، ولی سازمان یک سیستم باز است که “آنتروپی منفى ” (عدم میل به فنا) و در واقع میل به بقا و استمرار دارد؛ بنابراین می‌تواند ساختار خود را تجدید قوا کرده و رشد کند؛ زیرا توانایی ورود انرژی را بیش از آنچه که صرف تولید ستاده‌هایش می‌کند، داراست؛ البته این توانایی را باید در سازمان ایجاد کرد و به خودی خود وجود ندارد؛ چرا که هر سیستم از جمله سازمان در جریان عملکرد خود و بدون اراده، گرایش به فنا دارد «آنتروپی در سازمان» و این ما هستیم که برای جلوگیری از ناپایداری سیستم با آنتروپی مثبت، مقابله می‌کنیم؛ نحوه‌ی برخورد با این پدیده، وارد کردن آنتروپی منفی حداقل به اندازه آنتروپی مثبت به سیستم است. برنامه‌های بهبود سازمانی در واقع آنتروپی منفی و حیات بخش برای یک سازمان است. قانون پایستگی انرژی” می‌گوید: انرژی به وجود نمی‌آید و از بین نمی‌رود، بلکه از حالتی به حالت دیگر تبدیل می‌شود؛ اما اصلی به نام “قانون دوم ترمودینامیک” می‌گوید: جهان در آغاز پیدایش، “آنتروپی” مشخصی دارد، ولی مقدار آن به تدریج افزایش می‌باید تا جایی که جهان به حالت ترمودینامیکی پرسد، آن گاه از ادامه‌ی فعالیت باز خواهد ماند و هیچ اتفاقی در آن نخواهد افتاد و خواهد مرد که این فرایند به “مرگ حرارتی Head death”معروف است.