مشاهده تصاویر بیشتر ...
در سال پنجاه و هفت اتفاق مهمی برای مردم ایران و برای نظام اتفاق افتاد و در این راستا عده ای به معنای واقعی خود را نشان دادند. عافیت طلب ها و ترسوها و مدعیان از غیر آن معلوم شدند و در سال های بعد، جنگ امور بیشتری را روشن کرد و تجربیات بیشتری را در اختیار ما گذاشت. نگاهی گذرا به اتفاقات جنگ و بررسی آیاتی از قرآن به ما نشان می دهد که می توان مطابقت ها و نقاط مشترکی را در این مورد پیدا کرد.
خداوند در سوره ی کهف می فرمایند که در عالم دو قانون وجود دارد. اول اینکه دنیا بر مبنای قانون علت و معلول و سبب و مسبب ساخته شده است که هم می تواند مادی باشد و هم معنوی. مانند احتیاج انسان به آب برای رفع تشنگی. قانون دوم این است که برای رسیدن هر معلولی به علتش اراده ی خداوند لازم است و جز به اراده ی خالق برگی از درخت نخواهد افتاد. نمونه ی این موضوع گلستان شدن آتش بر حضرت ابراهیم (ع) بود.
اما انسان ها وقتی خود را از خدا بی نیاز می دانند طغیان می کنند و اعتماد نداشتن به خدا کم کم موجب می شود که خدا از زندگی حذف شود. در این زمان بهترین راه حل این است که انسان ارتباط خود را با عبادت با خداوند دوباره برقرار نماید.
شهدا انسان هایی از جنس ما بودند ولی به خاطر محکم کردن ارتباط خود با خدواند توانستند به این مقام دست پیدا کنند. این ارتباط موجب شده بود تا از هیچ چیز ترسی نداشته باشند و با اشتیاق به سوی مرگ و شهادت پیش بروند.