در حوادث تلخ و شیرینی که پیش می آید، برخی می پرسند که چرا امامان از خود دفاعی ندارند. مثلا چرا باید گنبد امام عسگری را منفجر کنند؟ چرا باید در حرم ویروس باشد و...
به این جمله معروف توجه داشته باشید که "استفاده اختصاصی ممنوع".
معصومین (علیهم السلام) معجزه دارند، دعایشان مستجاب است و دارای علم غیب هستند. اما مثلا امیرالمومنین (علیه السلام) که مریض می شود برایش حکیم مسیحی می آورند. اگر معصومین (علیهم السلام) از معجزه، دعای مستجاب و علم غیب برای خود استفاده کنند که دیگر حرفشان برای ما ارزش ندارد. آنها باید مثل ما باشند تا به الگوی عملی قرار گیرند.
ما در مشکلات باید به کارشناس مراجعه کنیم.
در قرآن دو نوع زلزله ذکر می شود. یکی زلزله زمین است یکی هم مردم به هم می ریزند(عقایدشان به هم می ریزد).
ما باید در حوادث و سختی ها نگاه خود را درست کنیم. تا سختی نباشد رشد نمی کنیم. ما باید به مسیرمان باور داشته باشیم. در امتحان هم تلخی هست و هم شیرینی. توقع ما اگر عوض شود هم از خدا راضی شده، تسلیم شده و به آرامش می رسیم.
در حوادث تلخ و شیرینی که پیش می آید، مواظب دین خودمان باشیم. در قرآن در دو صفحه که روبروی هم هستند که داستان حضرت سلیمان علیه السلام و حضرت ایوب علیه السلام را ذکر می کند.
حضرت سلیمان هم پیغمبر بود و هم پادشاه و همه رقم چیز در اختیارش بود. اما ایوب تقریبا همه رقم مشکلات برایش بود. چیزی که مهم است هر دو دین خود را حفظ کردند.
خدا در سوره فجر به این مطلب اشاره می کند. تا وضعمان خوب است بگوییم خدا دوستمان دارد و اگر وضعمان بد شد بگوییم خدا با قهر کرده است!
در مسائل تلخ وشیرین که پیش می آید ما گناه را از گردن خود باز کرده و گردن دیگران می اندازیم.
قرآن می گوید کارها دست خداست اما عمل تو هم در نتیجه عمل سهم دارد. ما مامور به انجام وظیفه ایم، نتیجه دست خداست.
در حوادث تلخ و شیرینی که پیش می آید، افرادی نارحتند و از خدا و... گله می کنند. قرآن دلیل این گله ها را این می داند که انسان ریشه آنها را نمی داند.
خدا در سوره کهف، داستان حضرت موسی و خضر علیهم السلام را تعریف می کند. موسی به خضر اعتراض می کرد چون حکمت کارهای خضر را نمی دانست.
ما از حکمت و باطن این سیل، زلزله، شکست ها خبر نداریم و خیلی وقت ها که به مقدرات الهی راضی نیستیم چون خبر از باطن آنها نداریم. کما اینکه حضرت موسی(ع) خبر از باطن کارهای خضر نداشت و وقتی توجیه شد آرام شد. ما نباید با یک نگاه سطحی و قضاوت عجولانه خودمان به خدا نمره بدهیم. باید حکمت خدا را در نظر بگیریم.