رابطه اسپم و گازهای گلخانه‌ای

هرزنامه‌ها هم مضرند و هم مفید ....

پشت پرده اکثر کلاهبرداری‌های آنلاین، سرقت IDها، نفوذ به اطلاعات محرمانه و جرایم دیگر سایبر، هرزنامه‌ها یا همان ایمیل‌های ناخواسته هستند. اما تحقیقات اخیر شرکت بین‌المللی مشاوره امنیتی ICF که با حمایت مالی McAfee، انجام شده نشان می‌دهد که ایمیل‌های ناخواسته علاوه بر اینکه فضای مجازی را آلوده می‌کنند، یکی از منابع اصلی انتشار گاز CO۲ در دنیای واقعی نیز به شمار می‌روند. محققان با ارزیابی انرژی مصرفی سرورها و کامپیوترها برای دریافت حجم اطلاعات در اینترنت دریافته‌اند که هرزنامه‌ها منبع اصلی مصرف انرژی هستند.
براساس این تحقیق، هر پیام الکترونیکی ناخواسته به طور میانگین ۳ دهم گرم گاز دی اکسید کربن تولید می‌کند. اگر فرض کنیم که ۶۲ تریلیون هرزنامه در سال ۲۰۰۸ ارسال شده، با یک حساب سرانگشتی در می‌یابیم که تنها در این سال، ۱۷ میلیون تن گاز CO۲ حاصل از فعالیت اسپمرها منتشر شده که این میزان ۲ دهم درصد انتشار کل این گاز را تشکیل می‌دهد.
این امر تا حدودی نگران کننده است. اما آیا این اعداد و ارقام صحت دارند و اگر هرزنامه‌ای نبود، آیا مشکل اساسی انسان در مورد محیط زیست حل می‌شد؟
● آن روی سکه
بررسی اینکه خود ایمیل‌ها به طور کلی چقدر در تخریب محیط زیست تاثیر دارند، روی دیگر سکه را نیز به ما نشان می‌دهد.
مرکز ICF دریافته که هر ایمیل معمولی به طور میانگین ۴ دهم گرم گاز دی اکسید کربن تولید می‌کند که این میزان ۳۰ درصد بیش‌تر از میانگین گازی است که توسط پیام‌های اسپم منتشر می‌شود.
کودی تیلور، مشاور ارشد انرژی و اوضاع جوی می‌گوید: حجم پیام‌های ناخواسته در مقایسه با ایمیل‌های سالم معمولا کمتر است؛ به همین دلیل هم ارسال اسپم سروری به سرور دیگر صرف انرژی کمتری نیاز دارد.
به ویژه اینکه اسپم‌ها اغلب ضمیمه‌ای به همراه خود ندارند در حالی که بیش‌تر ایمیل‌های امروزی حاوی تصاویر و عکس‌هایی هستند که برای بارگذاری و یا ذخیره انرژی بسیاری مصرف می‌کنند.
تیلور خاطرنشان می‌کند که میزان مصرف انرژی در سایت‌های به اشترک گذاری تصویر، همانند Picasa و Snipfish خیلی بیش‌تر از این حرف‌ها است.
● در جست‌وجوی CO۲
با مطرح شدن مساله تخریب محیط زیست توسط هرزنامه‌ها، کارشناسان به یاد گوگل، غول بزرگ جست و جو افتاده‌اند. براساس گزارشی که در ماه ژانویه در نشریه تایمز منتشر شد، آلکس وایزنر، فیزیکدان دانشگاه آکسفورد ادعا کرده بود که هر جست و جوی اینترنتی از طریق گوگل، ۷ گرم دی اکسید کربن تولید می‌کند. البته پس از آنکه انتشار گزارش مذکور با موضع‌گیری شدید گوگل همراه شده و جنجال بزرگی به پا کرد، وایزنر حرف خود را پس گرفت و با تایید ادعای گوگل اعلام کرد که هر جست و جوی اینترنتی از طریق گوگل به طور میانگین تنها ۲ دهم گرم گاز CO۲ منتشر می‌کند.
البته آمار میانگین معمولا جالب و خنده‌دار هستند، مثلا می‌گویند هر خانواده آمریکایی ۱/۲ خودرو و ۱/۳ فرزند دارد!
حال بیایید فرض کنیم که ادعای گوگل درست است. یک جست وجوی اینترنتی چگونه می‌تواند کمتر از یک هرزنامه برق مصرف کند و کمتر از آن گاز CO۲ تولید کند؟!
خود گوگل که می‌گوید علت این امر نوع ساختار ایندکس جست و جوی این شرکت است. ولی مرکز ICF آن را رد می‌کند.
● حقیقت پشت پرده چیست؟
چارلز کینگ، مدیر شرکت تحلیلی Pund-IT می‌گوید: ابتدا باید دریابیم محققان چگونه میزان انتشار این گاز گلخانه‌ای را اندازه‌گیری کرده‌اند؟
وی می‌افزاید: نباید این موضوع را نیز فراموش کرد شرکتی که حامی مالی این تحقیق شده؛ یعنی مک آفی، خودش با فروش فیلترهای اسپم گذران می‌کند.
تیلور در اینباره می‌گوید: ما ابتدا از هرزنامه‌هایی شروع کردیم که از آدرس‌های ایمیل جمع‌آوری کرده بودیم. سپس آنها را به کامپیوترهای زامبی و سرورهای ایمیل، سرورهای تجاری و سرورهای ISP (سازمان‌های سرویس دهنده اینترنتی) و دست آخر به کامپوترهای شخصی ارسال کردیم.
وی می‌افزاید: واحد اصلی اندازه گیری ما، مقدار انرژی است که برای انتقال یک مگابایت اطلاعات در فضای اینترنت مصرف می‌شود.
محققان مرکز ICF از این طریق میزان انرژی را که انتقال یک هرزنامه در وب با حجم میانگین مصرف می‌کند، تخمین زدند. سپس میزان انرژی که یک کامپیوتر در حین خواندن ایمیل و اجرای دستورات مربوط به آن در یک سال مصرف می‌کند را محاسبه کرده و آن عدد را بر میزان انرژی که ایمیل‌های معمولی مصرف می‌کنند تقسیم کردند و در نهایت میزان انرژی را که یک کامپیوتر در مراحل ارسال یا دریافت یک هرزنامه مصرف می‌کند را به دست آورده‌اند.
● کم مصرف‌تر از دو غول دیگر
حال اگر تمامی اسپم‌ها از فضای مجازی حذف شوند، چه اتفاقی رخ خواهد داد؟ می‌توان پیش‌بینی کرد که هرزنامه‌نویس‌ها دوباره به ارسال نامه‌های ناخواسته فیزیکی روی می‌آورند. البته نه همه هرزنامه نویس‌ها! زیرا ارسال نامه‌های فیزیکی خیلی هزینه برتر از نامه‌های الکترونیکی است. ولی اگر این اتفاق بیفتد، مطمئنا نامه‌های فیزیکی که دریافت خواهیم کرد بیش‌تر از نامه‌های ناخواسته الکترونیکی است که هم اکنون در صندوقچه ایمیل مان با آنها مواجه می‌شویم.
از طرفی به گفته کینگ، در آن صورت میزان مصرف انرژی برابر می‌شود با مجموع میزان بنزینی که پستچی برای رساندن نامه مصرف می‌کند، همین طور میزان انرژی که صرف قطع کردن درختان، حمل الوارها، تولید کاغذ و همچنین چاپ و ساخت جوهر می‌شود. پس اسپم‌ها کمتر از نامه‌های فیزیکی و نامه‌های الکترونیکی انرژی مصرف می‌کنند.

ترجمه: نسترن صائبی

بدون کلید واژه