پردازشگر گرافیکی (GPU) یا همان کارت
گرافیک یکی از بخش‌های حیاتی کامپیوترهاست که چگونگی نمایش گرافیک کامپیوتر
شما را بر روی صفحه‌نمایش، از عکس و فیلم گرفته تا برنامه‌ها و بازی‌های
کامپیوتری، کنترل می‌کند. معمولا کارت‌های گرافیکی بخشی جداگانه هستند که
روی مادر‌بورد قرار می‌گیرند و از حافظه پردازشی جداگانه‌ای نیز بهره
می‌برند.اما آیا تا به حال فکر کرده‌اید که چه میزان حافظه برای پردازشگر
گرافیکی شما کافیست؟
به گزارش سافت گذر به نقل ازگجت نیوز؛ عموم مردم بر این باورند که هر چقدر میزان
حافظه بیشتر باشد، قدرت پردازشگر گرافیکی نیز بیشتر خواهد بود. این
بزرگ‌ترین اشتباهی است که در هنگام انتخاب یک لپ‌تاپ و یا کارت گرافیک
می‌توانید مرتکب شوید. امروزه تولیدکنندگان پردازشگرهای گرافیکی بسیار
محدود هستند. پردازشگرهای گرافیکی AMD که سابقا با نام ATI شناخته شده
بودند، به همراه پردازشگرهای NVIDIA، جزو اصلی‌ترین برندهایی هستند که
رقابت تنگاتنگی با هم دارند.
به همان میزانی که پهنای باند حافظه
گرافیکی تاثیر مستقیمی در اجرای بهتر گرافیک دارد، مقدار حافظه تاثیر
مستقیمی بر روی سرعت کارت گرافیک ندارد! برای مثال، یک پردازشگر گرافیکی
GeForce GTX 870M با سه گیگابایت حافظه گرافیکی که نسبتا مدلی جدید در
لپ‌تاپ‌ها محسوب می‌شود، به مراتب قدرتمندتر از یک پردازشگر گرافیکی
GeForce GTX 860M با چهار گیگابایت حافظه اختصاصی است. این مثال در اجرای
بازی‌های کامپیوتری به خوبی تفاوت را نشان خواهد داد. فرض کنید شما بازی
سنگینی مانند Crysis 3 را روی کامپیوتر خود نصب کرده و آماده بازی هستید.
لپ‌تاپ شما نیز از یک کارت گرافیک GeForce GTX 860M بهره می‌برد. حالا
هنگام شروع بازی، همه چیز روان، و با کیفیت پس‌زمینه خوب در حال اجرا است.
تا زمانی که وارد محیط‌های شلوغ بازی و درگیری‌ها نشده‌اید، شاهد اجرای
ایده آلی خواهید بود. حالا اگر در هنگام بازی وارد صحنه درگیری‌ها شوید،
خواهید دید که کیفیت و سرعت بازی کاهش پیدا کرده و بازی به اصطلاح شروع به
“لگ خوردن” می‌کند. در این حالت، تصویر طبقه‌طبقه می‌شود و FPS یا نرخ
فریم‌ریت بازی افت شدیدی پیدا می‌کند. تنها راه حل برای برطرف کردن این
موضوع، پایین آوردن جزییات گرافیکی از منوی تنظیمات بازی است. حافظه
اختصاصی پردازشگر گرافیکی، مربوط به ذخیره سازی کوتاه مدت جزییات گرافیکی و
یا به اصطلاح Cache کردن است. هر چقدر که میزان حافظه زیاد بوده اما قدرت
چیپست پردازنده پایین باشد، باز هم تفاوتی در روان بودن اجرای بازی ایجاد
نمی‌کند و همچنان شاهد لگ خواهید بود. اما جایی که حافظه گرافیکی بیشتر به
کمک شما خواهد آمد، بازی کردن در رزولوشن‌های بالا خواهد بود. هر چقدر که
رزولوشن و دقت تصویر بیشتر شود، به همان نسبت حافظه گرافیکی بیشتری درگیر
خواهد شد. در حال حاضر، حتی سنگین‌ترین بازی‌ها، نیاز چندانی به حافظه
اختصاصی زیاد ندارند و چهار گیگابایت برای اجرای بازی‌ها در رزولوشن Full
HD کافی خواهد بود. اما اگر می‌خواهید در رزولوشن‌های بسیار بالا مانند
Quad HD یا ۴K Ultra HD بازی کنید، احتمالا باید به دنبال کارت‌های گرافیکی
با حافظه‌های ۸ گیگابایت و یا حتی بیشتر باشید.
بیایید به سراغ مثال‌های قبلی برویم تا
موضوع کاملا مشخص شود. پردازشگر گرافیکی GeForce GTX 860M یک پردازشگر
میان‌رده محسوب می‌شود که پهنای باندی معادل ۱۲۸ بیت دارد که شاید همین
پهنای باند پنج سال پیش برای علاقه‌مندان به بازی‌های گرافیکی یک رویا
محسوب می‌شد. حالا در نظر داشته باشید که پردازشگر گرافیکی GeForce GTX
870M دارای پهنای باند ۱۹۲ بیتی است که یک مدل رده‌بالا به شمار می‌رود.
این پهنای باند بیشتر باعث خواهد شد تا تبادل اطلاعات بین هسته و حافظه
گرافیکی، با سرعت بیشتری انجام شود و در نتیجه عملکرد کلی کارت گرافیک، به
مراتب بهتر خواهد بود.
نکته دیگر درباره نوع حافظه پردازشگر گرافیکی است. حافظه‌های DDR3 نسبت به
GDDR5 سرعت کمتری در انتقال و ذخیره‌سازی جزئیات گرافیکی دارند. پس اگر به
دنبال بهترین کارایی هستید، از چیپست هایی با حافظه GDDR5 استفاده نمایید.
به خاطر داشته باشید که در هنگام انتخاب
یک پردازشگر گرافیکی، عواملی مانند نوع پردازشگر گرافیکی، پهنای باند و نوع
حافظه گرافیکی بسیار مهم‌تر از مقدار حافظه گرافیکی خواهند بود. بنابراین
اجازه ندهید که اصطلاحاتی مانند “کارت گرافیک چهار گیگابایتی” که هنگام
خرید لپ‌تاپ با آن‌ها مواجه خواهید شد، شما را فریب دهند.