آیا وقت خداحافظی با ویندوز ۱۰ و مهاجرت به ویندوز ۱۱ رسیده است؟

ویندوز ۱۱ مدت‌ها پیش، در اکتبر ۲۰۲۱ عرضه شد و من همان موقع آن را بررسی کردم و امتیاز ۶.۵ از ۱۰ به آن دادم، چرا که یک سیستم‌عامل قابل قبول است اما بیشتر به ظاهر اهمیت داده تا کارایی واقعی. من این دیدگاهم را هم قبل از عرضه عمومی سیستم‌عامل و هم بعد از آن، در مجموعه مقالات Closer Look خودم بیشتر توضیح دادم. آن زمان اصلاً تصور نمی‌کردم که ویندوز ۱۱ را به عنوان سیستم‌عامل روزمره‌ام استفاده کنم، اما حالا که چهار سال گذشته، آیا چیزی تغییر کرده؟

آیا ویندوز ۱۱ سیستم‌عامل روزمره من است؟ هم بله، هم نه

من هر روز هم از ویندوز ۱۰ و هم از ویندوز ۱۱ استفاده می‌کنم و میزان زمانی که صرف هرکدام می‌کنم تقریباً مساوی است. در واقع دو لپ‌تاپ دارم: یکی برای استفاده شخصی و یکی برای کار. لپ‌تاپ شخصی‌ام با ویندوز ۱۰ کار می‌کند، اما لپ‌تاپ محل کارم ویندوز ۱۱ دارد. دلیلش این است که هرچند ویندوز ۱۰ را به خاطر آشنایی بیشتر ترجیح می‌دهم، اما لپ‌تاپ کاری‌ام مشکلات سخت‌افزاری داشت و مجبور شدم SSD آن را عوض کنم. وقتی تیم IT شرکت SSD را عوض کردند و از من پرسیدند چه سیستم‌عاملی نصب کنند، گفتم ویندوز ۱۱، فقط برای امتحان؛ فقط برای اینکه ببینم می‌توانم از آن به عنوان سیستم‌عامل روزمره استفاده کنم یا نه. شش ماه است که روی آن دستگاه از ویندوز ۱۱ استفاده می‌کنم، اما این تنها تجربه من با ویندوز ۱۱ نیست. حتی روی دستگاه شخصی هم چهار سال است که هر دو سیستم‌عامل را به صورت دوگانه (dual-boot) روی پارتیشن‌های جداگانه دارم.

پس بله، در حال حاضر من هم‌زمان از ویندوز ۱۰ و ویندوز ۱۱ استفاده می‌کنم. اولی چون با آن راحت‌ترم و دومی فقط چون حس کردم بد نیست تغییر کوچکی در روال عادی‌ام ایجاد کنم.

ویندوز ۱۱ هنوز واقعاً انتخاب اول من نیست

بگذارید یک چیز را روشن کنم؛ من هیچ انتقاد جدی یا قوی‌ای نسبت به ویندوز ۱۱ ندارم. می‌دانم که یک‌سری قابلیت‌های مهم که برخی ضروری می‌دانند را ندارد، اما این‌ها واقعاً برای من اهمیتی ندارند. استفاده من از دستگاه‌های ویندوزی تقریباً روتین است: مقاله می‌نویسم، پرزنتیشن آماده می‌کنم، داشبورد می‌سازم، کدنویسی می‌کنم، در تماس‌های تیمز شرکت می‌کنم و کارهایی از این دست. بازی نمی‌کنم، پس تفاوت عملکرد در بازی‌ها (اگر باشد) اصلاً برایم مهم نیست.

یعنی هنوز هیچ دلیل قوی‌ای ندارم که به ویندوز ۱۱ مهاجرت کنم. درست است که ظاهر فرق کرده، اما هیچ‌کدام از قابلیت‌های جدیدی که مایکروسافت در آخرین و بهترین نسخه ویندوز معرفی کرده تأثیر خاصی روی روال کاری روزانه من ندارد.

بیایید نگاهی کنیم به برخی تغییرات جدیدی که مایکروسافت در ویندوز ۱۱ اعمال کرده:

• منوی استارت بازطراحی شده: یادم نمی‌آید آخرین بار کی روی آیکون یا کلید ویندوز کلیک کردم تا منوی استارت را باز کنم. البته از جست‌وجوی ویندوز زیاد استفاده می‌کنم.
• قابلیت‌های هوش مصنوعی مثل Recall: بسیاری از آن‌ها فقط روی کامپیوترهای Copilot+ فعال هستند.
• منوهای راست‌کلیک بهبودیافته: من با منوهای راست‌کلیک در ویندوز ۱۰ کاملاً راحت هستم.
• فروشگاه مایکروسافت بهبود یافته و یکپارچه‌تر: خب، واقعاً کسی از این فروشگاه استفاده می‌کند؟
• به‌روزرسانی‌های اپلیکیشن تنظیمات: از بهبودهای این اپ خوشم می‌آید اما به هر حال خیلی کم پیش می‌آید که روزانه سراغ اپ تنظیمات بروم.

تغییرات دیگری هم هستند، اما همان‌طور که احتمالاً از حرف‌هایم متوجه شدید، من ذاتاً با هیچ‌کدام از ویژگی‌های ویندوز ۱۱ مشکلی ندارم؛ فقط احساس می‌کنم برای اکثریت کاربران (از جمله خودم)، ویندوز ۱۰ کار را راه می‌اندازد. بله، ویندوز ۱۱ قابلیت‌های جدید دارد و شاید حتی در خیلی حوزه‌ها بهبود پیدا کرده باشد، اما این کافی نیست که مردم یک سیستم‌عامل کاملاً روان و آشنا را کنار بگذارند و دنبال چیز جدید بروند. ویندوز ۱۱ اصلاً سیستم‌عامل بدی نیست، فقط هنوز نیازی نیست که همه حتماً سراغش بروند.

در نهایت احتمالاً هیچ‌کدام از این حرف‌ها مهم نباشد

چه چیزی باعث می‌شود من فوراً به ویندوز ۱۱ مهاجرت کنم؟ چیزهایی که واقعاً بهره‌وری روزانه‌ام را بهبود دهد. اگر تیمز واقعاً به شکل معناداری در ویندوز ۱۱ یکپارچه می‌شد (هنوز یادم هست که این تلاش قبلی چقدر شکست خورد)، اگر قابلیت‌های هوش مصنوعی واقعاً به صورت کمی بهره‌وری‌ام را افزایش می‌دادند، یا اگر برنامه‌های خاصی وجود داشت که فقط روی ویندوز ۱۱ اجرا می‌شد و روی ویندوز ۱۰ قابل اجرا نبود، آن وقت داستان فرق می‌کرد.

البته ممکن است هیچ‌کدام از این‌ها در نهایت اهمیتی نداشته باشد. ویندوز ۱۰ کمتر از چهار ماه دیگر به پایان عمر (EoL) می‌رسد، یعنی کاربرانی که با این سیستم‌عامل بمانند، دیگر آپدیت امنیتی دریافت نمی‌کنند. آن موقع، کسانی مثل من باید بین ماندن روی یک نسخه ناامن ویندوز، مهاجرت به ویندوز ۱۱ (که شاید حتی خرید کامپیوتر جدید لازم داشته باشد) یا حتی خدایی نکرده، رفتن به یک توزیع لینوکس، یکی را انتخاب کنند.

همچنین احتمال خیلی زیادی وجود دارد که ویندوز ۱۰ هم عاقبت ویندوز ۷ را پیدا کند؛ موضوعی که قبلاً هم حدس زده‌ام. به نظر من، مایکروسافت هنوز هم در ارائه دلایل قانع‌کننده برای ترک ویندوز ۱۰ و مهاجرت به ویندوز ۱۱ با مشکل مواجه است؛ این موضوع را می‌شود در وضعیت پراکنده سهم بازار ویندوز هم دید، جایی که ویندوز ۱۰ هنوز محبوب‌ترین سیستم‌عامل است.

ردموند (مایکروسافت) تلاش‌های مختلفی می‌کند تا مردم را به شکلی راحت و بی‌دردسر به ویندوز ۱۱ مهاجرت بدهد، شاید آخرین تلاش‌ها پیش از رسیدن تاریخ پایان عمر ویندوز ۱۰ باشد. اما به نظر من، چیزی که واقعاً مردم را وادار به مهاجرت می‌کند یا رسیدن موعد پایان عمر ویندوز ۱۰ است یا عرضه قابلیت‌هایی انقلابی در ویندوز ۱۱ که جای دیگری پیدا نمی‌شود. البته فکر می‌کنم دومی هنوز زمان می‌برد، پس تا آن موقع باید به دوره جدید ویندوز ۷ سلام کنیم.