حدیثی ناب از امام باقر علیه السلام

بسم الله الرحمن الرحیم

امام باقر علیه السلام :

اِنَّ اللّه‏َ تَعالى لَيُنادى كُلَّ لَيْلَةِ جُمُعَةٍ مِنْ فَوْقِ عَرْشِهِ مِنْ اَوَّلِ اللَّيلِ اِلى آخِرِهِ: اَلا عَبْدٌ مُؤمِنٌ يَدْعونى لاِخِرَتِهِ وَ دُنْياهُ قَبْلَ طُلوعِ الْفَجْرِ لاُِجيبَهُ؟ اَلا عَبْدٌ مُؤمِنٌ يَتوبُ اِلَىَّ مِنْ ذُنوبِهِ قَبْلَ طُلوعِ الفَجرِ فَاَتوبَ عَلَيْهِ؟ اَلا عَبدٌ مُؤمِنٌ قَد قَـتَّرتُ عَلَيهِ رِزقَهُ فَيَساَ لَنِى الزِّيادَةَ فى رِزقِهِ قَبلَ طُلوعِ الفَجرِ فَاَزيدَهُ وَ اُوَسِّعَ عَلَيهِ؟ اَلا عَبدٌ مُؤمِنٌ سَقيمٌ يَساَلُنى اَن اَشفيَهُ قَبلَ طُلوعِ الفَجرِ فاُعافيَهُ؟ اَلا عَبدٌ مُؤمِنٌ مَحبوسٌ مَغمومٌ يَساَلُنى اَن اُطلِقَهُ مِن حَبسِهِ وَ اُخَلِّىَ سَربَهُ؟ اَلا عَبْدٌ مُؤمِنٌ مَظلومٌ يَساَلُنى اَن آخُذَ لَهُ بِظُلامَتِهِ قَبلَ طُلوعِ الفَجرِ فَاَنْتَصِرَ لَهُ وَ آخُذَ لَهُ بِظُلامَتِهِ؟ قالَ عليه‏ السلام: فَلا يَزالُ يُنادى بِهذا حَتّى يَطلُعَ الفَجرُ؛

خداوند متعال، هر شبِ جمعه، از آغاز شب تا پايان آن، از فراز عرش خويش ندا مى‏ دهد:
• «آيا بنده مؤمنى نيست كه تا پيش از سپيده‏‌دَم، مرا براى آخرت و دنيايش بخواند و من، پاسخش دهم؟
• آيا بنده مؤمنى نيست كه تا پيش از سپيده‏‌دَم از گناهانش به درگاه من، توبه كند و من هم به سوى او بازگردم [و توبه‏ اش را بپذيرم] ؟
• آيا بنده مؤمنى نيست كه من روزى‏‌اش را بر او تنگ كرده باشم و او تا پيش از سپيده‏‌دَم، افزايش در روزى‌‏اش را از من بخواهد و من بر روزى او بيفزايم و به آن گشايش دهم؟
• آيا بنده مؤمنِ زندانى و غم‏زده‏‌اى نيست كه از من بخواهد از زندان آزاد و رهايش كنم؟
• آيا بنده مؤمنِ ستم‌ديده‏‌اى نيست كه تا پيش از سپيده‏‌دَم از من بخواهد كه دادش را بستانم و من انتقام او را بگيرم و داد وى بستانم؟»
و تا سپيده‏‌دَم ، به اين ندا ادامه مى‏‌دهد.

منبع: تهذيب الأحكام: ج 3، ص 5، ح 11