دعای روز ششم ماه مبارک رمضان

اَللّهُمَّ لا تَخْذُلْنى فيهِ لِتَعَرُّضِ مَعْصِيَتِكَ وَلاتَضْرِبْنى بِسِياطِ نَقِمَتِكَ وَزَحْزِحْنى فيهِ مِنْ مُوجِباتِ سَخَطِكَ بِمَنِّكَ وَاَياديكَ يا مُنْتَهى رَغْبَةِ الرّاغِبينَ
ترجمه دعا: خدايا در اين ماه به خاطر دست زدن به نافرمانيت خوارم مساز و تازيانه‌هاى عذابت را بر من مزن و و دور وبرکنارم بدار از موجبات خشمت اى آخرين حد اشتياق مشتاقان


آيت‌الله مجتهدي در شرح «اَللّهُمَّ لا تَخْذُلْنى فيهِ لِتَعَرُّضِ مَعْصِيَتِكَ» مي‌گويد: خدايا، من را به واسطه تعرض گناه خوارم نكن. گناه آدم را خوار و عبادت و بندگي آدم را عزيز مي‌كنند. اگر اهل طاعت و بندگي شويد، عزيز مي‌شويد؛ اما اگر اهل گناه باشيد، كسي دوستتان ندارند.
وي افزود: اهل گناه ولو اگر تحصيلات عاليرتبه دانشگاهي هم داشته باشد و لباس‌هاي فاخر به تن كند، باز هم خوار است. اما بندگي خدا را كردن باعث مي‌شود تا محبت آن شخص به مقدار بسيار زيادي در دل ديگران باشد.
اين استاد اخلاق ادامه مي‌دهد: قرآن مي‌گويد: «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا»‌ يعني هر كه ايمان بياورد و عمل صالح بكند، ما هم دوستي‌اش را در دل مردم مي‌افكنيم. مردم اهل عمل را دوست دارند.

* تازيانه عذاب، نتيجه گناه انسان است

وي در شرح فراز دوم دعاي روز ششم ماه رمضان «وَلاتَضْرِبْنى بِسِياطِ نَقِمَتِكَ» مي‌افزايد: «خدايا من را به تازيانه عذابت نزن. «لاتضرب» واژه نهي است اما در اينجا دعاست. اگر من به شما بگويم «لاتضرب» اين نهي است. اما كوچك‌تر به بزرگ‌تر بگويد و ما به خدا كه بگوييم، «لاتضرب» دعاست.
مجتهدي تهراني در ادامه اظهار مي‌كند: الان اين گرفتاري‌هايي كه گريبان آمريكا را گرفته و هر روز خبر از آمدن سيل و طوفان در آنجاست، همه تازيانه عذاب است. در ايران هم برخي جاها كه سيل و زلزله مي‌آيد، عذاب الهي است. دليلش هم اين است كه چند سال پيش در گلستان سيل آمد، روستايي در مسير سيل قرار داشت كه همه اعضاي آن سيد بودند، سيل، مسير خود را عوض كرد و روستاي ديگري را از بين برد كه نمي‌گويم افراد آن چي و كي بودند.
وي به بيان شعري از زبان استادش مي‌پردازد و مي‌‌گويد: جمله ذرات زمين و آسمان / لشگر حقند گاه امتحان
سيل و رانش زمين، لشگر خدا هستند. آنها كه مي‌گويند اينها قهر طبيعت هستند، دين و ايمان ندارند؟ چرا يك كلمه نمي‌گويند كه اينها عذاب هستند و براي جلوگيري از آنها نبايد گناه كنيم.
اين استاد اخلاق در ادامه اظهار مي‌كرد: در تهران قرار بود كه عذاب بيايد، امام حسين (ع) شفاعت كرد و فرمود كه جوانان اين شهر براي من بيرق عزا به پا مي‌كنند و دفع بلا شد. قرار بود تهران بر اثر برخي گناهان از بين برود ولي امام حسين (ع) شفاعت كرد. اين را كسي در خواب ديده بود و آن را به من تعريف كرد.
وي تأكيد مي‌‌كند: ايران بهترين ممالك دنياست. اولاً حكومت حقه شيعه اثني‌عشري دارد. مملكتي كه رئيس‌جمهورش، رئيس مجلسش، همه رؤسا، قوه‌ها و رهبر انقلابش و همه مسئولانش شيعه باشد، فقط ايران است. تنها مملكتي كه مذهب رسمي‌اش شيعه دوازده امامي است، ايران است. پيامبر (ص) در غدير خم ما را دعا كرده و به بركت دعاي او ايران اوضاع خوبي دارد. پيامبر (ص) در دعايش گفت «اللهم انصر من نصر» خدايا، هر كه علي (ع) را ياري مي‌كند، ياري‌اش كن.

* در مساجد هنگام خواندن دعا معاني آن نيز بيان شود

آيت‌الله مجتهدي تهراني با بيان بخشي از دعاي روز ششم ادامه مي‌دهد: «وَزَحْزِحْنى فيهِ مِنْ مُوجِباتِ سَخَطِكَ» «خدايا من را از موجبات سخطت دور گردان، چيزهايي كه موجب سخط توست. روايتي است كه برخي گناهان خدا را به غضب مي‌آورد و آنگاه خدا قسم مي‌خورد كه به عزت و جلال خودم ديگر تو را آمرزش نمي‌كنم. با اينكه خدا «ارحم الراحمين» است؛ اما مثلاً از من با اين محاسن و عمامه توقع ندارد كه به نامحرم نگاه كنم. لذا خدا به غضب مي‌آيد.
وي تأكيد مي‌كند: حديث هست كه هفتاد گناه جاهل را مي‌آمرزند قبل از آنكه يك گناه عالم را بيامرزند.
اين استاد برجسته حوزه در خصوص فراز «بِمَنِّكَ وَاَياديكَ» مي‌گويد: يعني به حق احسان و نعمت‌هايي كه به من داده‌اي، خدايا اين چند تا دعا را درباره من مستجاب كن.
وي ادامه مي‌دهد: «يا مُنْتَهى رَغْبَةِ الرّاغِبينَ» يعني اي خدايي كه منتهاي رغبت مشتاقان هستي. مشتاقان تو، چقدر مشتاق تواند. منتها رغبت مشتاقان تويي، اين 3 دعاي روز ششم ماه رمضان را درباره ما مستجاب كن.
آيت‌الله مجتهدي تهراني در پايان مي‌گويد: اي كاش در مساجد كه اين دعاها خوانده مي‌شود، معني آن نيز بيان شود تا مردم وقتي دعا مي‌كنند، با حضور قلب اين دعاها را بخوانند و در خودشان بيان كنند. به مردم بگويند كه به خاطر گناه عذاب مي‌شوند و اين حادثه‌ها در سراسر جهان و برخي شهرهاي تهران به خاطر گناه است. خدا به شعيب پيامبر فرمود، مي‌خواهم صدهزار تن از قومت را عذاب كنم. 40 هزار تن افراد بد و 60 هزار تن از افراد خوب. خطاب رسيد كه چرا خوب‌ها بيشترند، فرمود: براي اينكه خوب‌ها هم با بدها خوش و بش كردند.