ماشین زمان رمان مشهوری است که هربرت جورج ولز در سال ۱۸۹۵ منتشر کرد. قهرمان داستان با یک وسیله مکانیکی به آینده نامعلومی سفر می‌کند. در آن جا می فهمد که بشر به دو دسته تقسیم شده: اول الوئی ها، که اشراف بی مایه و ترسویی هستند که در باغ‌های خود زندگی می‌کنند و از میوه‌های درختان تغذیه می‌کنند. دوم مورلاک ها، که کارگرانی هستند که زیر زمین زندگی می‌کنند. زحمت کشانی که گرچه کور شده‌اند، اما به مدد نیروی گذشته به کار خود بر روی وسیله ی مکانیکی پیچیده و زنگ زده‌ای که هیچ چیز تولید نمی‌کند، ادامه می دهند. قهرمان داستان، به تشویق مورلاک‌ها از آینده می گریزد و به زمان حال باز می گردد. او از این سفر فقط یک یادگاری ارمغان می‌آورد که آن هم گلی ناشناخته که چون آن را در زمین بکارند تا هزاران سال نگذرد، شکوفه نخواهد داد.
.
Book Excerpt
thought of it. It's plain enough, and helps the paradox delightfully. We cannot see it, nor can we appreciate this machine, any more than we can the spoke of a wheel spinning, or a bullet flying through the air. If it is travelling through time fifty times or a hundred times faster than we are, if it gets through a minute while we get through a second, the impression it creates will of course be only one-fiftieth or one-hundredth of what it would make if it were not travelling in time. That's plain enough.' He passed his hand through the space in which the machine had been. `You see?' he said, laughing.
We sat and stared at the vacant table for a minute or so. Then the Time Traveller asked us what we thought of it all.
`It sounds plausible enough to-night,' said the Medical Man; 'but wait until to-morrow. Wait for the common sense of the morning.'
`Would you like to see the Time Machine itself?' asked the Time Traveller. And therewith, taking the lamp in his hand, he led the way down